Reacties op de test

De reacties die er op deze test zijn geweest zijn kritisch, en hieruit komt vooral naar voren dat er in de test niet lijkt te zijn getest op de essentiele onderdelen, de zaken die er bij een fiets toe doen. Er is wat dat betreft te veel geklets te vinden over de uitvoering van het zadel, jasbeschermers, snelbindertjes en dat soort zaken en er is te weinig nadruk gelegd op belangrijker zaken zoals de wielen, de naven, de trapas, en de lagering van de trapas.

Het zou beter zijn geweest wanneer een dergelijke test uitgebreider uitgevoerd was geweest, waarbij de goedkopere omafietsen van de A – merken ook waren meegenomen in de test.

Immers voor wat de gebruikte onderdelen betreft zal er qua kwaliteit niet veel verschil tussen deze A – merk fietsen en de B – merk fietsen zijn, zodat het verschil zal moeten worden gemaakt in de serviceverlening welke bijvoorbeeld tot uitdrukking komt in de servicebeurt die na enige tijd aan de fiets wordt gegeven. Hierbij wordt de fiets gecheckt en nagelopen en wordt alles weer netjes opnieuw afgesteld en aangehaald, zodat alles ook weer stevig vast zal zitten, hetgeen sowieso een behoud voor de fiets is. Over het algemeen zal zoiets een uitzondering zijn bij een B – merk fiets, de goeden hierbij weer niet te na gesproken, zoals bij de Halfordsvestigingen die wel een over een eigen reparatiewerkplaats beschikken.

Er is overigens aan deze categorie omafietsen weinig te vinden dat nog Nederlands is. De frames zullen over het algemeen veelal uit China komen, en hoewel de assemblage van deze omafietsen nog steeds regelmatig in Nederland worden verricht, komen de onderdelen nog maar in beperkte mate uit Nederland. We hebben het dan nog over kettingkasten of over velgen. De rest zal voornamelijk uit China komen.

De BSP – omafiets wordt niet een ,twee, drie afgeschreven en door kenners beoordeeld als een redelijke omafiets, met als basis een frame dat in Belgie is gemaakt.

Er zijn best wel omafietsen met een betere uitrusting te vinden voor de bedragen die in deze test, dus onder de € 250,-, worden uitgegeven. Er moet dan alleen wat beter naar worden gezocht, waarbij er vooral gekeken dient te worden naar uitvoeringen met een goede trapas, naven en wielen.

De Ranger krijgt in de test nog een voldoende wat enige verbazing wekt bij mensen met kennis van zaken die er dan ook kritisch naar kijken, en dan ook tegelijkertijd constateren dat er in de test gekeken wordt naar volstrekt onbelangrijke aspecten: Een goede remnaaf en een goede trapas hebben in een dergelijke beoordeling de prioriteit en zijn van belang voor de levensduur van een fiets!

De Ranger en de Limit (dit dan weer i.t.t.de test uit 2006, waarin de Limit met de labels kooptip en voordelige keus werd behangen… ) komen er dan niet best van af en de BSP wordt dan, binnen dit beperkte testaanbod, tot de betere fiets gerekend. Deze BSP omafiets wordt overigens door Bikesplaza in allerlei kleurstellingen aangeboden voor de prijs van € 169,–

Het positieve aan deze toch minstens onvolledig te noemen test, is de waarschuwing, die min of meer door de test heen klinkt, aan die mensen die toch tot de aanschaf van een dergelijke fiets over willen gaan, dat zij hierbij rekening zullen moeten houden met teleurstellingen.

Dat de wat duurder geprijsde omafietsen die door de A – merk fietsfabrikanten worden gemaakt, uitvoeringen zijn die toch op een degelijkere manier en met bestendigere materialen tot stand zijn gekomen, zodat deze kwalitatief (behoorlijk) beter zullen zijn dan de fietsen die door de overige fabrikanten, en dan met name door bouwmarkten e.d., in de markt worden gezet, mag over het algemeen geen verwondering wekken. Om een goede omafiets van een slechte omafiets te kunnen onderscheiden is een simpel instrument als de vraagprijs in de meeste gevallen een goede leidraad.

De voorbeelden zijn legio, want als de folders van de bouwmarkten er op na worden geslagen, wordt over het algemeen al vrij rap duidelijk waar de prijsgrens zo ongeveer dient te liggen. Normaal gesproken zal een omafiets in de prijscategorie van € 150,– tot zeg maar even zo’n € 250,–, geen garantie kunnen bieden op een jarenlange blijvende glimlach op de gezichten van de kopers van zo’n omafiets.

Een beetje omafiets heeft toch al snel een prijskaartje dat voorzichtig kan beginnen rond de € 300,– tot € 350,– en afhankelijk van de verschillen in uitvoering, zal deze prijs nog verder op kunnen lopen.

De die-hards onder de omafietsadepten blijven natuurlijk zweren bij het echte werk, een echt oude omafiets, die onmiskenbaar werd voorzien van de typerende lange balhoofdbuis, waarmee omafietsen vijftig jaar al geleden werden uitgevoerd, en daarmee garant stond voor een uitstekende ergonomie en een heerlijke zit.

De liefhebbers herkennen dit soort omafietsen met name ook aan de zwaardere buisconstructie van het frame, wat vanzelfsprekend van invloed was op het gewicht en de steviger constructie van de fiets. De oude omafietsen onderscheiden zich door dit behoorlijk zwaarder gewicht van de nieuwere types en beschikken wellicht daardoor over een betere wegligging en een beter rijcomfort…..Of zal dat allemaal pure nostalgie zijn.

Om aan te tonen dat het verschil in prijs tussen met name de basistypen van A – merken en de prijzen voor de B – categorie fietsen niet eens zo heel erg groot hoeft te zijn en soms dus kleiner is dan werd verwacht, is hieronder een poging ondernomen om naast de adviesprijzen, die voor deze omafietsen van gerennomeerde merken gelden, te kijken of er nog aanbieders te vinden zijn die voor een wat sympathiekere prijs ook eenzelfde omafiets kunnen leveren.